Dzień 10 - poniedziałek, 10.08.2020, Mierzeja Kurońska (Litwa)

Kolejny dzień na plaży i wieczorne zwiedzanie Nidy.

Tym razem na plażę wzięliśmy SUPa i latawce. Nawet pojawił się wiatr i fale, więc popróbowaliśmy „surfowania” na SUPie. Może nie były to fale jak na Atlantyku, ale i tak była niezła zabawa.

 

Nida to turystyczny ośrodek, ale miejscowym udało się zachować jej rybacko-uzdrowiskowy charakter. Zabudowa w całej miejscowości jest niska i utrzymana w starym stylu. Wszędzie widać zachowane stare rybackie zabudowania. Nad wyraz mało stanowisk z cymbergajem i goframi, które masowo można (niestety) spotkać na polskim wybrzeżu.

Niestety nie zdążyliśmy wejść na latarnię morską – zostawiamy to sobie na deser na jutro. Jutro bowiem przenosimy się w nowe miejsce. Znowu chyba będzie na chybił trafił. Chcemy się znaleźć mniej więcej w połowie drogi do Rygi.

 

Dzień 9 - niedziela, 9.08.2020, Mierzeja Kurońska (Litwa)

 

Dzisiaj ruszamy na rowerową wycieczkę wzdłuż mierzei. Chcemy dotrzeć do rezerwatu Negyvosios kopos, czyli do Szarych lub Martwych Wydm, mniej więcej na środku mierzei. Mamy do przejechania 20 km w jedną stronę.

 

Szlak rowerowy jest fantastycznie przygotowany. Cały czas biegnie oddzielnymi drogami rowerowymi z dala od głównego ruchu samochodowego – albo wybrzeżem zatoki albo przez nadmorskie sosnowe lasy. Po drodze mijamy dwie miejscowości Preila i Pervalka.

Tym razem nie mamy szans na zmoknięcie. Przez cały dzień jest baaardzo ciepło, a na niebie nie widać ani jednej chmurki. Dało się nam to szczególnie we znaki, gdy dotarliśmy do celu i okazało się, że ostatni odcinek to 2 kilometrowy trekking przez wydmy w pełnym słońcu.

Jedyny cień w okolicy

Chwile zwątpienia;)

Myśląc o powrocie przez moment rozważaliśmy nawet złapanie autobusu (te tutaj są przystosowane do przewozu rowerów). Ostatecznie wszyscy ambitnie zdecydowali zmierzyć się z drogą powrotną na własnych rowerach. Na koniec Franek dumnie prezentował rekordowe 43 km naliczone na swoim liczniku.